Bełtowski Juljusz Wojciech (1852–1926) rzeźbiarz, malarz, drzeworytnik i złotnik, urodził się na Podhalu w Nowym Targu. Kształcił się prywatnie w kilku gałęziach przemysłu artystycznego. Odbył podróż artystyczną po Niemczech, Belgji, Anglji, Francji, Hiszpanji, Algerze, Włoszech i Szwajcarji. Brał udział przy wykonaniu tronu dla papieża Piusa IX w r. 1877. Na wystawie paryskiej w r. 1878 odznaczona została prowadzona przez niego pracownia włoska Sanvrezy medalem złotym, on sam otrzymał medal srebrny. W r. 1880 wraca do kraju i zostaje nauczycielem snycerstwa w lwowskiej szkole przemysłu artystycznego a wnet potem profesorem szkoły przemysłowej we Lwowie. Działalność jego artystyczną wypełniły naprzemian sztuka i przemysł artystyczny. Jako rzeźbiarz odznaczony został w r. 1893 za projekt pomnika T. Kościuszki dla miasta Chicago. Z r. 1896 pochodzą odlane w bronzie: Głowa Chrystusa i Pietà; z r. 1901 Autoportret. W drzewie wykonał naturalnej wielkości Madonnę (Niepokalane Poczęcie). W kamieniu wykuł w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach na ścianie »Pisanej« u wypływu Dunajca legendowe postacie Śpiących rycerzy. 29 IX 1903 r. odsłonięto w Gródku Jagiellońskim wykonany przez niego w kamieniu pomnik Władysława Jagiełły. Jako malarz malował obrazy ołtarzowe dla kościołów i projektował wnętrza kościelne. W dziale przemysłu artystycznego pracował w katedrze rzym.-kat. w Przemyślu nad stallami i tronem biskupim. Projektował pastorały biskupie i ozdobił figurami srebrnemi berła dziekańskie we Lwowie. Umarł 17 VII 1926 we Lwowie.
Świejkowski E., Pamiętnik Tow. Przyj. Sztuk Pięknych w Krakowie 1834–1904; »Tyg. il.« 1887; Tomkowicz S., Przegląd krytyczny wyst. sztuki polskiej, Kr. 1887.
Stanisław Świerz-Zaleski